Prvi put ikada Srbija liči na Ujedinjeno Kraljevstvo, konkretno na Džonsonovu Britaniju. Skupština je faktički raspuštena, sva njena ovlašćenja preuzela je izvršna vlast. Jedina stvarna uloga srpskog parlamenta svedena je na poruke besa i mržnje vladajuće većine ne samo prema opoziciji, koja je tamo postala beznačajna, nego i prema javnosti koja nema snage da usmerava ponašanje nijedne grane vlasti. Ni jedna ni druga kruna nemaju snage da budu posrednice između izvršne vlasti i društva koje je pre razoreno nego podeljeno, pre svega zbog frapantnih sličnosti u stavovima i ponašanju i jedne i druge dominantne opozicije. Ne postoji nikakva alternativa, ne samo politička. Tradicionalne institucije naročito nisu voljne niti sposobne da iskorače u vreme koje predstoji. Neposredna budućnost iziskuje jake institucije prilagodljive silini promena, podrazumevajući tehnologiju, biznis, finansije, fluktuacije stanovništva, tržišta, vrednosti, ideja, ideala, nacionalni koncenzus o ekonomskom, demografskom ili ekološkom opstanku.