U Kemnicu, koji je od 1953. godine do pada Berlinskog zida nosio naziv Karl Marks Grad, nemački neonacisti, desničari, levičari, pripadnici političkog centra, „zeleni” i „žuti”, protivnici i zagovornici integracije stranaca, dobronamerni i zlonamerni, pokušavaju već neko vreme da dokažu da su baš oni u pravu, pa je tako od anonimnog taj grad postao svetski poznat.
Kome služe i koriste događaji iz Kemnica, gde se sedam decenija posle Drugog svetskog rata i dalje čuje „Hajl Hitler”, uzvikuju neprijateljske parole protiv stranaca, kritikuje useljenička politika države, pevaju desničarske pesme, demonstrira i lomi – pitanje je na koje su istraživači javnog mnjenja već dali odgovor. Od događaja u Kemnicu, gradu bujne lepote i burne prošlosti, profitirala je, pre svega, desničarska i evroskeptički orijentisana Alternativa za Nemačku (AfD), koja je, sudeći prema poslednjim anketama, uspela da nadjača Socijaldemokratsku partiju (SPD), najstariju nemačku stranku, čije se milionsko članstvo od vremena Vilija Branta do danas prepolovilo.