Kad su žitelji starog Epidaura, početkom sedmog veka, pred slovenskom i avarskom najezdom, bili prinuđeni da napuste svoje domove, verovatno ni slutili nisu u kakvo će se političko i ekonomsko čudo prometnuti njihov novi grad, koji osnovaše na obližnjoj morskoj hridi.
U nastupajućim vremenima, te romanske izbeglice pokraj svog novog naselja Raguze dobiše slovenski komšiluk. Slovenski element pristizao je uglavnom iz zaleđa koje beše srpsko. Srpska plemena Zahumljani, Travunjani i Konavljani spustila su se do same morske obale i tu, tik uz liticu koju naseliše izbegli romanski starosedeoci, osnovaše svoje naselje kojem (po gustoj hrastovoj šumi) nadenuše ime Dubrava. U to doba, na mestu današnjeg Straduna, pružao se morski kanal koji je razdvajao desni – latinski, od levog, srpskog dela grada pod Srđom, koji će tek s protekom vekova postati jedna varoš, kada taj uski morski rukavac bude zasut i oba naselja budu obgrljena istim tvrdim gradskim bedemima. Pomenuti Stradun (Placu) vekovima
će glačati pučki i plemenitaški tabani. Biće to vrlo klizav teren za svaku nenaviknutu (nedubrovačku) nogu.