Mastrihtski ugovor, koji je sa puno optimizma i očekivanja bio potpisan februara 1992, biva ozbiljno ugrožen samo nekoliko meseci kasnije. Prvo su u junu 1992. Danci na referendumu odbili da prihvate zajedničku valutu, što je svakako doprinelo rastu političkih tenzija unutar Evropske zajednice. Nakon toga se, u avgustu, Evropski valutni mehanizam (ERM), institucionalna platforma za uvođenje jedinstvene valute, našao pod ozbiljnim špekulativnim udarom.
Da bi održali korak s Nemcima, pri čemu su odustali od politike konkurentskih devalvacija domaće valute, Italija i Ujedinjeno Kraljevstvo su početkom devedesetih godina prošlog veka morali da izvrše znatnu deflaciju domaćih cena. Da su se odlučili na ovaj korak, ceh bi bio plaćen izuzetno visokom nezaposlenošću, što je za njih bilo politički neprihvatljivo. Nije zgoreg pomenuti da je u to vreme, zbog snažnog deflatornog dejstva nemačke privrede na trgovinske partnere u sistemu fiksnog deviznog kursa, ERM u javnosti sve češće nazivan večitim recesionim mehanizmom (Eternal Recession Mechanism).